Streekromans kwamen in de loop van de 19e eeuw voort uit de soms tragische uitwerkingen van de industrialisering op het platteland. Dit genre was in de literaire wereld omstreden: niet alleen was (en is) er onenigheid over de definitie van dit genre, dat ook vaak onder (o.a.) Heimatliteratur, boerenliteratuur of dorpsromans viel. Bovendien heerste er vooral oneinigheid over de literaire waarde van deze romans. Ze werden vaak als onderdeel van de massaliteratuur zonder diepere betekenis beschouwd. Vooral in Nederland kwam felle kritiek op deze literatuur op.

In Vlaanderen daarentegen bloeide de streekroman op met Stijn Streuvels en Felix Timmermans als twee van de belangrijkste auteurs van dit genre. Maar ook buiten Vlaanderen waren deze twee schrijvers succesvol: In Duitsland werden ze veel gelezen, bovendien waren ze meerdere keren voor de Nobelprijs genomineerd. In Vlaanderen zijn ook tegenwoordig nog vormen van de streekroman (bijvoorbeeld bij Lize Spit en Dimitri Verhulst) aan te treffen. Hoe komen de discrepanties in de waardering van deze romans tot stand? En houdt streekliteratuur meer in dan de beschrijving van het boerenleven?

Om deze vragen te beantwoorden zullen we in dit college de streekliteratuur vanuit verschillende literatuurwetenschappelijke invalshoeken benaderen. De Vlaschaard van Stijn Streuvels en stukken uit Pallieter van Felix Timmermans zullen centraal staan; daarnaast worden echter ook fragmenten van andere, ook huidige auteurs ter vergelijking aangehaald.

Voorwaarde voor dit college is een geslaagde deelname aan de “Einführung in die niederländische Literaturwissenschaft” (ned031/BM3).