Nederland en Zuid-Afrika hebben een gedeeld koloniaal verleden. In de tijd van de VOC kwamen de eerste Nederlanders naar Zuid-Afrika en stichtten er de zogeheten Kaapkolonie (het huidige Kaapstad). Het moderne Afrikaans is oorspronkelijk ontstaan uit zeventiende-eeuwse Nederlandse dialecten en wordt beschouwd als een dochtertaal van het Nederlands. Zuid-Afrika is geregeld het onderwerp van zowel Afrikaanse als Nederlandse literatuur. Met name de periode van Apartheid (1948-1990), toen er in het land sprake was van strenge rassensegregatie, wordt gezien als een zwarte bladzijde uit de Zuid-Afrikaanse geschiedenis. De consequenties van die rassensegregatie worden onder meer tot leven gebracht in literaire teksten. In deze cursus zullen wij onderzoeken hoe Zuid-Afrikaanse en Nederlandse auteurs dit onderwerp, zowel in de tijd van de Apartheid als vanuit contemporain perspectief, representeren. Dit zullen wij doen aan de hand van Een droog wit seizoen (1979) van de Zuid-Afrikaanse André Brink en Tikkop (2010) van de Nederlandse Adriaan van Dis (beide romans zullen in het Handapparat van dit Seminar in het BIS worden opgenomen). Wij zullen deze romans in hun cultuurhistorische context behandelen en aan een postkoloniale lezing onderwerpen.